เมนู

11. สุตตเปตวัตถุ



ว่าด้วยเปรตอยากกลับไปมนุษยโลก



หญิงคนหนึ่งไปอยู่กับเวมานิกเปรตตลอด 700 ปี เกิด
ความเบื่อหน่าย จึงกล่าวกะเวมานิกเปรตนั้นว่า
[108] เมื่อก่อน ฉันได้ถวายด้ายแก่พระปัจเจก-
พุทธเจ้าซึ่งเข้าไปขอถึงเรือนของฉัน วิบากแห่ง
การถวายด้ายนั้น ฉันจึงได้เสวยผลอันไพบูลย์
อย่างนี้ ประการหนึ่ง ผ้ามากมายหลายโกฏิบังเกิด
แก่ฉัน วิมานของฉันเกลื่อนกล่นไปด้วยดอกไม้
น่ารินรมย์ วิจิตรด้วยรูปภาพต่าง ๆ เพียบพร้อม
ไปด้วยเทพบุตรเทพธิดาผู้เป็นบริวาร ฉันเลือก
ใช้สอยนุ่งห่มตามชอบใจถึงเพียงนี้ สรรพวัตถุ
อันปลื้มใจมากมายก็ไม่หมดสิ้นไป ฉันได้รับ
ความสุขความสำราญในวิมานนี้ เพราะอาศัย
วิบากแห่งธรรมนั้น ฉันกลับไปสู่มนุษยโลกแล้ว
จักทำบุญให้มากขึ้น ข้าแต่ลูกเจ้า ขอท่านจงนำ
ฉันไปสู่ถิ่นมนุษย์เถิด.

เวมานิกเปรตนั้นกล่าวว่า
ท่านมาอยู่ในวิมานนี้ว่า 700 ปี เป็นคน
แก่เฒ่าแล้ว จักไปอยู่ในมนุษยโลกทำไม อนึ่ง

ญาติของท่านตายไปหมดแล้ว ท่านไปจากเทว-
โลกนี้สู่มนุษยโลกนั้นแล้ว จักกระทำอย่างไร.

หญิงนั้นกล่าวว่า
เมื่อฉันมาอยู่ในวิมานนี้ 7 ปี ได้เสวย
ทิพยสมบัติและความอิ่มหนำแล้ว ฉันกลับไป
สู่ถิ่นมนุษย์แล้ว จักทำบุญให้มากขึ้น ข้าแต่ลูก
เจ้า ขอท่านจงนำฉันไปส่งถิ่นมนุษย์เถิด.
เวมานิกเปรตนั้น จับหญิงนั้นที่แขน นำ
กลับไปสู่บ้านที่นางเกิด แล้วพูดกะหญิงนั้นซึ่ง
กลับเป็นคนแก่ มีกำลังน้อยที่สุดว่า ท่านพึงบอก
ชนแม้อื่นที่มาสู่ที่นี่ว่า ท่านทั้งหลายจงทำบุญเถิด
ท่านทั้งหลายจะได้รับความสุข เราได้เห็นเปรต
ทั้งหลาย ผู้ไม่ได้ทำความดีไว้เดือดร้อนอยู่ ฉันใด
มนุษย์ทั้งหลายก็ฉันนั้น ก็หมู่สัตว์คือเทวดาและ
มนุษย์กระทำกรรมอันมีสุขเป็นวิบากแล้ว ย่อม
เป็นผู้ดำรงอยู่ในความสุข.

จบ สุตตเปตวัตถุที่ 11

อรรถกถาสุตตเปตวัตถุที่ 11



เรื่องสุตตเปรตนี้ มีคำเริ่มต้นว่า อหํ ปุเร ปพฺพชิตสฺส
ภิกฺขุโน
ดังนี้. อุปบัติเหตุของเรื่องนั้นเป็นอย่างไร. ได้ยินว่า ใน