เมนู

อรรถกถาปฐมเมฆสูตร



บทว่า คิมฺหานํ ปจฺฉิเม มาเส ได้แก่ ในเดือน 8. บทว่า
อุปหตํ ได้แก่ ฝุ่นละอองถูกสัตว์สองเท้า สี่เท้าเหยียบย่ำตั้งขึ้นในพื้นดินเป็น
สายตลบไปเบื้องบนงไปในอากาศ. บทว่า รโชชลฺลํ ได้แก่ ฝุ่นละออง.
จบอรรถกถาปฐมเมฆสูตรที่ 11

12. ทุติยเมฆสูตร



ผู้เจริญอริยมรรคทำอกุศลธรรมให้สงบให้ระหว่างโดยพลัน


[286] สาวัตถีนิทาน. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ลมแรงย่อมยังมหา-
เมฆอันเกิดขึ้นแล้วให้หายหมดไปได้ในระหว่างนั่นเอง แม้ฉันใด ภิกษุเมื่อ
เจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ 8 กระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบ
ด้วยองค์ 8 ย่อมยังอกุศลธรรมอันลามกที่เกิดขึ้นแล้ว ให้หายสงบไปในระหว่าง
ได้โดยพลัน ฉันนั้นเหมือนกัน.
[287] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษเมื่อเจริญอริยมรรคอันประกอบ
ด้วยองค์ 8 กระทำให้มากซึ่งอิริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ 8 อย่างไรเล่า จึง
ให้อกุศลธรรมอันลามกที่เกิดขึ้นแล้ว หายสงบไปในระหว่างได้ ดูก่อนภิกษุ
ทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเจริญสัมมาทิฎฐิ อันอาศัยวิเวก อาศัย
วิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ฯลฯ ย่อมเจริญสัมมาสมาธิ อาศัย
วิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุเจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ 8 กระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอัน