ภาวะที่เขาใช้ลูกธนูแทง จึงได้ปรากฏเป็นนิมิต เพราะฉะนั้น เขาจึงเกิด
เป็นอุสุโลมเปรต.
จบอรรถกถาอุสุสูตรที่ 7

8. ปฐมสูจิสูตร

ว่าด้วยบุรุษมีขนเป็นประตัก

[647 ] ฯ ล ฯ ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้ตอบว่า เมื่อผมลง
มาจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้เห็นบุรุษมีขนเป็นประตักลอยอยู่ในเวหาส ประตัก
เหล่านั้นของบุรุษนั้นลอยขึ้นไป ๆ แล้วก็ตกลงที่กายของบุรุษนั้นเอง ได้
ยินว่า บุรุษนั้นส่งเสียงร้องครวญคราง ฯลฯ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์
นี้ได้เป็นคนฝึกม้า อยู่ในกรุงราชคฤห์นี้เอง ฯ ล ฯ.
จบปฐมสูจิสูตรที่ 8

อรรถกถาปฐมสูจิสูตรที่ 8

ในเรื่องสัตว์มีขนเหมือนประตัก มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า สุโต ได้แก่ ผู้ฝึกม้า (สารถี). อาจารย์บางพวกกล่าวว่า
ผู้ฝึกโค ดังนี้ก็มี. ภาวะที่เขาเอาปลายแหลมประตักแทงนั้นแล ได้ปรากฏ
เป็นนิมิต เพราะฉะนั้น เขาจึงเกิดเป็นสูจิโลมเปรต.
จบอรรถกถาปฐมสูจิสูตรที่ 8

9. ทุติยสูจิสูตร

ว่าด้วยบุรุษมีขนเป็นเข็ม

[648] ฯ ล ฯ ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้ตอบว่า เมื่อผมลง
มาจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้เห็นบุรุษมีขนเป็นเข็มลอยอยู่ในเวหาส เข็ม
เหล่านั้นของบุรุษนั้นเข้าไปศีรษะแล้วออกจากทางปาก เข้าไปในปากแล้ว
ออกทางอก เข้าไปในอกแล้วออกทางท้อง เข้าไปในท้องแล้วออกทางขา
อ่อน เข้าไปในขาอ่อนแล้วออกทางแข้ง เข้าไปในแข้งแล้วออกทางเท้า
ได้ยินว่า บุรุษนั้นส่งเสียงร้องครวญคราง ฯ ล ฯ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
สัตว์นี้เป็นคนส่อเสียด อยู่ในกรุงราชคฤห์นี้เอง ฯ ล ฯ.
จบทุติยสูจิสูตรที่ 9

อรรถกถาทุติยสูจิสูตรที่ 9

ในเรื่องสัตว์มีขนเหมือนเข็ม เรื่องที่ 2 มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า สูจิโก¹ ได้แก่ผู้ทำการส่อเสียด ได้ยินว่า เขายุยงหมู่มนุษย์
ให้แตกกัน. และในราชตระกูล เขายุยงแล้วยุยงเล่าว่า ผู้นี้มีสิ่งนี้ ผู้นี้
ทำสิ่งนี้ด้วยสิ่งนี้ ให้ถึงความย่อยยับ. เพราะฉะนั้น เพื่อเสวยทุกข์เพราะทำ
ให้เขาแคกกัน เพราะการยุยงโดยประการที่พวกมนุษย์ถูกยุยงแล้วแตกกัน
เขากระทำกรรมนั่นแหละให้เป็นนิมิตจึงเกิดเป็นสูจิโลมเปรต.
จบอรรถกถาทุติสูจิสูตรที่ 9

1. ม. สูจโก ผู้กล่าวส่อเสียด.