ก็หามิได้ เพราะเหตุนั้น ยักษ์จึงกล่าวว่า มีโอชาโดยไม่ได้ปรุงแต่ง บทว่า
มญฺเญ สปฺปญฺญา ความว่า เหมือนบุรุษผู้เป็นบัณฑิตดื่มอยู่. บทว่า
วลาหกมิว ปนฺถคู ความว่า เหมือนคนเดินทางฤดูร้อนจัด ดื่มน้ำไหลจาก
กลีบเมฆ ฉะนั้น.
จบอรรถกถาปฐมสุกกาสูตรที่ 9

10. ทุติยสุกกาสูตร

ยักษ์สรรเสริญผู้ถวายอาหารแก่สุกกาภิกษุณี

[834] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ในพระวิหารเวฬุวัน
อันเป็นที่ให้เหยื่อแก่กระแต กรุงราชคฤห์.
สมัยนั้นแล อุบาสกคนหนึ่งได้ถวายโภชนาหารแก่สุกกาภิกษุณี.
[835] ครั้งนั้นแล ยักษ์ผู้เลื่อมใสยิ่งในสุกกาภิกษุณีจากถนนนี้ไปยัง
ถนนโน้น จากตรอกนี้ไปยังตรอกโน้น ในกรุงราชคฤห์ ได้ภาษิตคาถานี้ใน
เวลานั้นว่า
อุบาสกผู้ได้ถวายโภชนะแก่สุกกา
ภิกษุณีผู้หลุดพ้นจากกิเลสเครื่องร้อยรัด
ทั้งปวง เป็นคนมีปัญญาแท้ ประสบบุญ
มากหนอ.