การสั่งสอนคนอื่นนั้น ไม่เหมาะแก่
สมณะเช่นท่าน ผู้ละกิเลสได้ทั้งหมด ผู้
พ้นจากไตรภพ.
[806] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า
ดูก่อนสักกะ ธรรมเครื่องอยู่ร่วมกัน
ย่อมเกิดด้วยเหตุอย่างใดอย่างหนึ่ง คนมี
ปัญญาไม่ควรที่จะไหวตามเหตุนั้นด้วยใจ
ถ้าค้นมีใจผ่องใสแล้วสั่งสอนคนอื่น บุคคล
นั้นย่อมไม่เป็นผู้พัวพันด้วยเหตุนั้น นอก
จากจะอนุเคราะห์เอ็นดู.

อรรถกถาสักกสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในสักกสูตรที่ 2 ต่อไปนี้ :-
บทว่า สกฺกนามโก คือ ยักษ์มีชื่ออย่างนี้. ได้ยินว่า ยักษ์นี้เป็น
ฝ่ายมาร. บทว่า วิปฺปมุตฺตสฺส ได้แก่ พ้นจากภพ 3. บทว่า ยทญฺญํ
ตัดบทว่า ยํ อญฺญํ (อื่นใด). บท วณฺเณน คือเพราะเหตุ. บทว่า
สํวาโส คืออยู่ด้วยกัน. อธิบายว่า เป็นสหายธรรม มิตรธรรม. บทว่า
สปฺปญฺโญ คือผู้มีปัญญา ผู้รอบรู้.
จบอรรถกถาสักกสูตรที่ 2