12. โขมทุสสสูตร

ว่าด้วยธรรมของสภา

[724] ข้าพเจ้าได้สดับแล้วอย่างนี้ :-
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ นิคมชื่อว่า โขมทุสสะ
ของเจ้าศากยะ ในแคว้นสักกะ.
ครั้งในเวลาเช้า พระผู้มีพระเจ้าทรงนุ่งแล้วทรงถือบาตรและจีวร เสด็จ
เข้าไปบิณฑบาตยังโขมทุสสนิคม.
สมัยนั้น พราหมณ์และคฤหบดีชาวโชมทุสสนิคม ประชุมกันอยู่ใน
สภาด้วยกรณียกิจบางอย่าง และฝนกำลังตกอยู่ประปราย.
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จเข้าไปยังสภานั้น.
พราหมณ์และคฤหบดีชาวโชมทุสสนิคม ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้า
เสด็จมาแต่ไกล ครั้นแล้วได้กล่าวคำนี้ว่า คนพวกไหนชื่อว่าสมณะโล้น และ
คนพวกไหนรู้จักธรรมของสภา.
[725] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสกะพราหมณ์และคฤหบดี
ชาวโขมทุสสนิคม ด้วยพระคาถาว่า
ในที่ใดไม่มีคนสงบ ที่นั้นไม่ชื่อว่า
สภา คนเหล่าไดไม่กล่าวธรรม คนเหล่า
นั้นไม่ชื่อว่าคนสงบ คนละราคะโทสะ
และโมหะแล้วกล่าวธรรมอยู่ คนเหล่านั้น
ชื่อว่าคนสงบ.
[726] เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสอย่างนี้แล้ว พราหมณ์และ
คฤหบดีชาวโขมทุสสนิคม ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ท่านพระโคดม