[190] ดูก่อนคฤหบดีบุตร คนชักชวนในทางฉิบหาย ท่าน
พึงทราบว่าไม่ใช่มิตร เป็นแต่คนเทียมมิตร โดยสถาน 4 คือ ชักชวนให้
ดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท 1 ชักชวนให้เที่ยว
ตามตรอกต่างๆ ในเวลากลางคืน 1 ชักชวนให้ดูการมหรสพ 1 ชักชวน
ให้เล่นการพนัน อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท 1 ดูก่อนคฤหบดีบุตร
คนชักชวนในทางฉิบหาย ท่านพึงทราบว่า ไม่ใช่มิตร เป็นแต่คนเทียมมิตร
โดยสถาน 4 เหล่านี้แล.
พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้สุคตศาสดา ครั้นตรัสไวยากรณภาษิตนี้แล้ว
จึงได้ตรัสคาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่า
[191] บัณฑิตผู้รู้แจ้งมิตร 4 จำพวกเหล่านี้ คือ
มิตรปอกลอก 1 มิตรดีแต่พูด 1 มิตรหัว
ประจบ 1 มิตรชักชวนในทางฉิบหาย ว่าไม่
ใช่มิตรแท้ พึงเว้นเสียให้ห่างไกล เหมือนคน
เดินทาง เว้นทางที่มีภัยเฉพาะหน้า ฉะนั้น
[192] ดูก่อนคฤหบดีบุตร มิตร 4 จำพวกเหล่านี้ คือ มิตรมี
อุปการะ 1 มิตรร่วมสุขร่วมทุกข์ มิตรแนะประโยชน์ มิตรมีความ
รักใคร่ 1 ท่านพึงทราบว่าเป็นมิตรมีใจดี ( เป็นมิตรแท้ ).

กถาว่าด้วยมิตรแท้

[193] ดูก่อนคฤหบดีบุตร มิตรมีอุปการะ ท่านพึงทราบว่า
เป็นมิตรแท้ โดยสถาน 4 คือ รักษาเพื่อนผู้ประมาทแล้ว 1 รักษาทรัพย์
สมบัติของเพื่อนผู้ประมาทแล้ว 1 เมื่อมีภัยเป็นที่พึ่งพำนักได้ 1 เมื่อกิจที่