มีอยู่ อาบัติ ภิกษุไม่ต้องภายในสีมาและภายนอกสีมา
มีอยู่ อาบัติ ภิกษุต้องในบ้าน ไม่ต้องในป่า
มีอยู่ อาบัติ ภิกษุต้องในป่า ไม่ต้องในบ้าน
มีอยู่ อาบัติ ภิกษุต้องในบ้านและในป่า
มีอยู่ อาบัติ ภิกษุไม่ต้องในบ้านและในป่า.

ว่าด้วยการโจทเป็นต้น

[975] การโจทมี 4 คือ โจทชี้วัตถุ 1 โจทชี้อาบัติ 1 โจทห้าม
สังวาส 1 โจทห้ามสามีจิกรรม 1
กิจเบื้องต้นมี 4
ความพร้อมพรั่งถึงที่แล้วมี 4
อาบัติปาจิตตีย์มีเหตุมิใช่อย่างอื่นมี 4
สมมติภิกษุมี 4
ถึงอคติมี 4 คือ ถึงฉันทาคติ 1 ถึงโทสาคติ 1 ถึงโมหาคติ 1 ถึง
ภยาคติ 1 ไม่ถึงอคติมี 4 คือ ไม่ถึงฉันทาคติ 1 ไม่ถึงโทสาคติ 1 ไม่ถึง
โมหาคติ 1 ไม่ถึงภยาคติ 1
ภิกษุอลัชชีประกอบด้วยองค์ 4 ย่อมทำลายสงฆ์ คือ ถึงฉันทาคติ 1
ถึงโทสาคติ 1 ถึงโมหาคติ 1 ถึงภยาคติ 1
ภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รักประกอบด้วยองค์ 4 ย่อมสมานสงฆ์ผู้แตกกันแล้ว
ให้สามัคคี คือไม่ถึงฉันทาคติ 1 ไม่ถึงโทสาคติ 1 ไม่ถึงโมหาคติ 1 ไม่ถึง
ภยาคติ 1
ภิกษุประกอบด้วยองค์ 4 อันภิกษุไม่ควรถามวินัย คือ ถึงฉันทาคติ 1
ถึงโทสาคติ 1 ถึงโมหาคติ 1 ถึงภยาคติ 1

อันภิกษุประกอบด้วยองค์ 4 ไม่ควรถามวินัย คือ ถึงฉันทาคติ 1
ถึงโทสาคติ 1 ถึงโมหาคติ 1 ถึงภยาคติ 1
ภิกษุประกอบด้วยองค์ 4 อันภิกษุไม่พึงตอบวินัย คือ ถึงฉันทาคติ 1
ถึงโทสาคติ 1 ถึงโมหาคติ 1 ถึงภยาคติ 1
อันภิกษุประกอบด้วยองค์ 4 ไม่พึงตอบวินัย คือ ถึงฉันทาคติ 1
ถึงโทสาคติ 1 ถึงโมหาคติ 1 ถึงภยาคติ 1
ภิกษุประกอบด้วยองค์ 4 ไม่พึงให้คำซักถามคือ ถึงฉันทาคติ 1
ถึงโทสาคติ 1 ถึงโมหาคติ 1 ถึงภยาคติ 1
ภิกษุประกอบด้วยองค์ 4 ไม่พึงสนทนาวินัยด้วย คือ ถึงฉันทาคติ 1
ถึงโทสาคติ 1 ถึงโมหาคติ 1 ถึงภยาคติ 1.

ว่าด้วยภิกษุอาพาธต้องอาบัติเป็นต้น

[976] มีอยู่ อาบัติ ภิกษุอาพาธต้อง ไม่อาพาธไม่ต้อง
มีอยู่ อาบัติ ภิกษุไม่อาพาธต้อง อาพาธ ไม่ต้อง
มีอยู่ อาบัติ ภิกษุอาพาธก็ดี ไม่อาพาธก็ดี ย่อมต้อง
มีอยู่ อาบัติ ภิกษุอาพาธก็ดี ไม่อาพาธก็ดี ไม่ต้อง.

ว่าด้วยงดปาติโมกข์

[977] งดปาติโมกข์ ไม่ประกอบด้วยธรรมมี 4 งดปาติโมกข์
ประกอบด้วยธรรมมี 4.
หมวด 4 จบ