ภิกษุร่วมฉันเป็นหมู่ด้วยอาการ 2 คือ เพราะเขานิมนต์ 1 เพราะ.
ขอเขา 1
วัน เข้าพรรษามี 2 คือ วันเข้าพรรษาต้น 1 วันเข้าพรรษาหลัง 1
งดปาติโมกข์ไม่เป็นธรรมมี 2 งดปาติโมกข์เป็นธรรมมี 2.

ว่าด้วยบุคคลพาลและบัณฑิต

[951] บุคคลพาลมี 2 คือ ผู้รับภาระที่ยังไม่มาถึง 1 ผู้ไม่รับภาระ
ที่มาถึงแล้ว 1
บุคคลบัณฑิตมี 2 คือ ผู้ไม่รับภาระที่ยังไม่มาถึง 1 ผู้รับภาระที่มา
ถึงแล้ว 1
บุคคลพาลแม้อื่นอีก 2 คือ ผู้สำคัญว่าควรในสิ่งที่ไม่ควร 1 ผู้สำคัญ
ว่าไม่ควรในสิ่งที่ควร 1
บุคคลบัณฑิตมี 2 คือ ผู้สำคัญว่าไม่ควรในสิ่งที่ไม่ควร 1 ผู้สำคัญ
ว่าควรในสิ่งควร 1
บุคคลพาลแม้อื่นอีก 2 คือ ผู้สำคัญในอนาบัติว่าเป็นอาบัติ 1 ผู้
สำคัญในอาบัติว่าเป็นอนาบัติ 1
บุคคลบัณฑิตมี 2 คือ ผู้สำคัญในอาบัติว่าเป็นอาบัติ 1 ผู้สำคัญ
ในอนาบัติว่าเป็นอนาบัติ 1
บุคคลพาลแม้อื่นอีก 2 คือ ผู้สำคัญในอธรรมว่าเป็นธรรม 1 ผู้
สำคัญในธรรมว่าเป็นอธรรม 1

บุคคลบัณฑิตมี 2 คือ ผู้สำคัญในอธรรมว่าเป็นอธรรม 1 ผู้สำคัญ
ในธรรมว่าเป็นธรรม 1
บุคคลพาลแม้อื่นอีก 2 คือ ผู้สำคัญในสภาพมิใช่วินัยว่าเป็นวินัย 1
ผู้สำคัญในวินัยว่าสภาพมิใช่วินัย 1
บุคคลบัณฑิตมี 2 คือ ผู้สำคัญในสภาพมิใช่วินัยว่าสภาพมิใช่วินัย 1
ผู้สำคัญในวินัยว่าวินัย 1.

ว่าด้วยอาสวะ

[952] อาสวะทั้งหลายย่อมเจริญแก่บุคคล 2 พวก คือ ผู้ประพฤติ
รังเกียจสิ่งที่ไม่ควรประพฤติรังเกียจ 1 ผู้ไม่พระพฤติรังเกียจสิ่งที่ควรประพฤติ
รังเกียจ 1
อาสวะทั้งหลายย่อมไม่เจริญแก่บุคคล 2 พวก คือ ผู้ไม่พระพฤติ
รังเกียจสิ่งที่ไม่ควรประพฤติรังเกียจ 1 ผู้ประพฤติรังเกียจสิ่งที่ควรประพฤติ
รังเกียจ 1
อาสวะทั้งหลายย่อมเจริญแก่บุคคลแม้อื่นอีก 2 พวก คือ ผู้สำคัญใน
สิ่งไม่ควรว่าควร 1 ผู้สำคัญในสิ่งที่ควรว่าไม่ควร 1
อาสวะทั้งหลายย่อมไม่เจริญแก่บุคคล 2 พวก คือ ผู้สำคัญในสิ่ง
ไม่ควรว่าไม่ควร 1 ผู้สำคัญในสิ่งที่ควรว่าควร 1
อาสวะทั้งหลายย่อมเจริญแก่บุคคลแม้อื่นอีก 2 พวก คือ ผู้สำคัญ
ในอนาบัติว่าเป็นอาบัติ 1 ผู้สำคัญในอาบัติว่าเป็นอนาบัติ 1