สัตว์เหล่าอื่นก็จะไม่พึงรู้ทั่วถึงธรรมของเรา ข้อนั้น จะพึงเป็นความเหน็ด อนัจฉริยคาถาบัดนี้ เรายังไม่ควรจะประกาศธรรม ที่เราได้บรรลุแล้วโดยยาก เพราะธรรมนี้อัน สัตว์ผู้อันราคะและโทสะครอบงำแล้วไม่ตรัส รู้ได้ง่าย สัตว์ผู้อันราคะย้อมแล้วถูกกอง อวิชชาหุ้มห่อแล้ว จักไม่เห็นธรรมอันละ- เอียดลึกซึ้ง ยากที่จะเห็น ละเอียดยิ่ง อัน จะยังสัตว์ให้ถึงธรรมที่ทวนกระแส คือพระ นิพพาน. เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงพิจารณาเห็นอยู่ ดังนี้ พระทัยก็น้อมไป พรหมยาจนกถาเรื่องพรหมทูลอารธนา [8] ครั้งนั้น ท้าวสหัมบดีพรหมทราบพระปริวิตกแห่งจิตของพระผู้- |