1. ปุณฺณาเถรีคาถา
[236]
‘‘อุทหารี อหํ สีเต [อุทกมาหริํ สีเต (สี.)], สทา อุทกโมตริํ;
อยฺยานํ ทณฺฑภยภีตา, วาจาโทสภยฏฺฏิตาฯ
[237]
‘‘กสฺส พฺราหฺมณ ตฺวํ ภีโต, สทา อุทกโมตริ;
เวธมาเนหิ คตฺเตหิ, สีตํ เวทยเส ภุสํ’’ฯ
[238]
ชานนฺตี วต มํ [ชานนฺตี จ ตุวํ (ก.)] โภติ, ปุณฺณิเก ปริปุจฺฉสิ;
กโรนฺตํ กุสลํ กมฺมํ, รุนฺธนฺตํ กตปาปกํฯ
[239]
‘‘โย จ วุฑฺโฒ ทหโร วา, ปาปกมฺมํ ปกุพฺพติ;
ทกาภิเสจนา โสปิ, ปาปกมฺมา ปมุจฺจติ’’ฯ
[240]
‘‘โก นุ เต อิทมกฺขาสิ, อชานนฺตสฺส อชานโก;
ทกาภิเสจนา นาม, ปาปกมฺมา ปมุจฺจติฯ
[241]
‘‘สคฺคํ นูน คมิสฺสนฺติ, สพฺเพ มณฺฑูกกจฺฉปา;
นาคา [นกฺกา (สี.)] จ สุสุมารา จ, เย จญฺเญ อุทเก จราฯ
[242]
‘‘โอรพฺภิกา สูกริกา, มจฺฉิกา มิคพนฺธกา;
โจรา จ วชฺฌฆาตา จ, เย จญฺเญ ปาปกมฺมิโน;
ทกาภิเสจนา เตปิ, ปาปกมฺมา ปมุจฺจเรฯ
[243]
‘‘สเจ อิมา นทิโย เต, ปาปํ ปุพฺเพ กตํ วหุํ;
ปุญฺญมฺปิมา วเหยฺยุํ เต, เตน ตฺวํ ปริพาหิโรฯ
[244]
‘‘ยสฺส พฺราหฺมณ ตฺวํ ภีโต, สทา อุทกโมตริ;
ตเมว พฺรหฺเม มา กาสิ, มา เต สีตํ ฉวิํ หเน’’ฯ
[245]
‘‘กุมฺมคฺคปฏิปนฺนํ มํ, อริยมคฺคํ สมานยิ;
ทกาภิเสจนา โภติ, อิมํ สาฏํ ททามิ เต’’ฯ
[246]
‘‘ตุยฺเหว สาฏโก โหตุ, นาหมิจฺฉามิ สาฏกํ;
สเจ ภายสิ ทุกฺขสฺส, สเจ เต ทุกฺขมปฺปิยํฯ
[247]