‘‘รตฺติยา ปุริเม ยาเม, ปุพฺพชาติมนุสฺสรุํ;
รตฺติยา มชฺฌิเม ยาเม, ทิพฺพจกฺขุํ วิโสธยุํ;
รตฺติยา ปจฺฉิเม ยาเม, ตโมขนฺธํ ปทาลยุํฯ
[121]
‘‘อุฏฺฐาย ปาเท วนฺทิํสุ, ‘กตา เต อนุสาสนี;
อินฺทํว เทวา ติทสา, สงฺคาเม อปราชิตํ;
ปุรกฺขตฺวา วิหสฺสาม [วิหราม (สี.), วิหริสฺสาม (สฺยา.)], เตวิชฺชามฺห อนาสวา’’’ติฯ
อิตฺถํ สุทํ ติํสมตฺตา เถรี ภิกฺขุนิโย ปฏาจาราย สนฺติเก อญฺญํ พฺยากริํสูติฯ
12. จนฺทาเถรีคาถา
[122]
‘‘ทุคฺคตาหํ ปุเร อาสิํ, วิธวา จ อปุตฺติกา;
วินา มิตฺเตหิ ญาตีหิ, ภตฺตโจฬสฺส นาธิคํฯ
[123]
‘‘ปตฺตํ ทณฺฑญฺจ คณฺหิตฺวา, ภิกฺขมานา กุลา กุลํ;
สีตุณฺเหน จ ฑยฺหนฺตี, สตฺต วสฺสานิ จาริหํฯ
[124]
‘‘ภิกฺขุนิํ ปุน ทิสฺวาน, อนฺนปานสฺส ลาภินิํ;
อุปสงฺกมฺม อโวจํ [อโวจิํ (ก.)], ‘ปพฺพชฺชํ อนคาริยํ’ฯ
[125]
‘‘สา จ มํ อนุกมฺปาย, ปพฺพาเชสิ ปฏาจารา;
ตโต มํ โอวทิตฺวาน, ปรมตฺเถ นิโยชยิฯ
[126]
‘‘ตสฺสาหํ วจนํ สุตฺวา, อกาสิํ อนุสาสนิํ;
อโมโฆ อยฺยาโยวาโท, เตวิชฺชามฺหิ อนาสวา’’ติฯ
… จนฺทา เถรี…ฯ
ปญฺจกนิปาโต นิฏฺฐิโตฯ
6. ฉกฺกนิปาโต