‘‘มาลํ น ธาเร น จ คนฺธมาจเร, มญฺเจ ฉมายํ ว สเยถ สนฺถเต;

เอตญฺหิ อฏฺฐงฺคิกมาหุโปสถํ, พุทฺเธน ทุกฺขนฺตคุนา ปกาสิตํฯ

[404]

‘‘ตโต จ ปกฺขสฺสุปวสฺสุโปสถํ, จาตุทฺทสิํ ปญฺจทสิญฺจ อฏฺฐมิํ;

ปาฏิหาริยปกฺขญฺจ ปสนฺนมานโส, อฏฺฐงฺคุเปตํ สุสมตฺตรูปํฯ

[405]

‘‘ตโต จ ปาโต อุปวุตฺถุโปสโถ, อนฺเนน ปาเนน จ ภิกฺขุสงฺฆํ;

ปสนฺนจิตฺโต อนุโมทมาโน, ยถารหํ สํวิภเชถ วิญฺญูฯ

[406]

‘‘ธมฺเมน มาตาปิตโร ภเรยฺย, ปโยชเย ธมฺมิกํ โส วณิชฺชํ;

เอตํ คิหี วตฺตยมปฺปมตฺโต, สยมฺปเภ นาม อุเปติ เทเว’’ติฯ

ธมฺมิกสุตฺตํ จุทฺทสมํ นิฏฺฐิตํฯ

จูฬวคฺโค ทุติโย นิฏฺฐิโตฯ

ตสฺสุทฺทานํ –

รตนามคนฺโธ หิริ จ, มงฺคลํ สูจิโลเมน;

ธมฺมจริยญฺจ พฺราหฺมโณ [กปิโล พฺราหฺมโณปิ จ (สฺยา. ก.)], นาวา กิํสีลมุฏฺฐานํฯ

ราหุโล ปุน กปฺโป จ, ปริพฺพาชนิยํ ตถา;

ธมฺมิกญฺจ วิทุโน อาหุ, จูฬวคฺคนฺติ จุทฺทสาติฯ

3. มหาวคฺโค