‘‘ธมฺเม จ เย อริยปเวทิเต รตา,

อนุตฺตรา เต วจสา มนสา กมฺมุนา จ;

เต สนฺติโสรจฺจสมาธิสณฺฐิตา,

สุตสฺส ปญฺญาย จ สารมชฺฌคู’’ติฯ

กิํสีลสุตฺตํ นวมํ นิฏฺฐิตํฯ

10. อุฏฺฐานสุตฺตํ

[333]

อุฏฺฐหถ นิสีทถ, โก อตฺโถ สุปิเตน โว;

อาตุรานญฺหิ กา นิทฺทา, สลฺลวิทฺธาน รุปฺปตํฯ

[334]

อุฏฺฐหถ นิสีทถ, ทฬฺหํ สิกฺขถ สนฺติยา;

มา โว ปมตฺเต วิญฺญาย, มจฺจุราชา อโมหยิตฺถ วสานุเคฯ

[335]

ยาย เทวา มนุสฺสา จ, สิตา ติฏฺฐนฺติ อตฺถิกา;

ตรเถตํ วิสตฺติกํ, ขโณ โว [ขโณ เว (ปี. ก.)] มา อุปจฺจคา;

ขณาตีตา หิ โสจนฺติ, นิรยมฺหิ สมปฺปิตาฯ

[336]

ปมาโท รโช ปมาโท, ปมาทานุปติโต รโช;

อปฺปมาเทน วิชฺชาย, อพฺพเห [อพฺพูฬฺเห (สฺยา. ปี.), อพฺพุเห (ก. อฏฺฐ.)] สลฺลมตฺตโนติฯ

อุฏฺฐานสุตฺตํ ทสมํ นิฏฺฐิตํฯ

11. ราหุลสุตฺตํ

[337]

‘‘กจฺจิ อภิณฺหสํวาสา, นาวชานาสิ ปณฺฑิตํ;

อุกฺกาธาโร [โอกฺกาธาโร (สฺยา. ก.)] มนุสฺสานํ, กจฺจิ อปจิโต ตยา’’ [ตว (สี. อฏฺฐ.)]ฯ

[338]

‘‘นาหํ อภิณฺหสํวาสา, อวชานามิ ปณฺฑิตํ;

อุกฺกาธาโร มนุสฺสานํ, นิจฺจํ อปจิโต มยา’’ฯ

[339]