‘‘อหงฺการปสุตายํ ปชา, ปรํการูปสํหิตา;

เอตเทเก นาพฺภญฺญํสุ, น นํ สลฺลนฺติ อทฺทสุํฯ

‘‘เอตญฺจ สลฺลํ ปฏิกจฺจ [ปฏิคจฺจ (สี. สฺยา. กํ. ปี.)] ปสฺสโต;

อหํ กโรมีติ น ตสฺส โหติ;

ปโร กโรตีติ น ตสฺส โหติฯ

‘‘มานุเปตา อยํ ปชา, มานคนฺถา มานวินิพทฺธา [มานวินิพนฺธา (สี.)];

ทิฏฺฐีสุ สารมฺภกถา, สํสารํ นาติวตฺตตี’’ติฯ ฉฏฺฐํ;

7. สุภูติสุตฺตํ

[57] เอวํ เม สุตํ – เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ เตน โข ปน สมเยน อายสฺมา สุภูติ ภควโต อวิทูเร นิสินฺโน โหติ ปลฺลงฺกํ อาภุชิตฺวา อุชุํ กายํ ปณิธาย อวิตกฺกํ สมาธิํ สมาปชฺชิตฺวาฯ

อทฺทสา โข ภควา อายสฺมนฺตํ สุภูติํ อวิทูเร นิสินฺนํ ปลฺลงฺกํ อาภุชิตฺวา อุชุํ กายํ ปณิธาย อวิตกฺกํ สมาธิํ สมาปนฺนํฯ

อถ โข ภควา เอตมตฺถํ วิทิตฺวา ตายํ เวลายํ อิมํ อุทานํ อุทาเนสิ –

‘‘ยสฺส วิตกฺกา วิธูปิตา,

อชฺฌตฺตํ สุวิกปฺปิตา อเสสา;

ตํ สงฺคมติจฺจ อรูปสญฺญี,

จตุโยคาติคโต น ชาตุ เมตี’’ติ [น ชาติเมตีติ (สฺยา. ปี. อฏฺฐ. ปาฐนฺตรํ)]ฯ สตฺตมํ;