พหุธีตรสุตฺต
ปุจฺฉา – เตนาวุโส ภควตา ชานตา…เป.… สมฺมาสมฺพุทฺเธน พฺราหฺมณสํยุตฺเต พหุธีตรสุตฺตํ กตฺถ กํ อารพฺภ กิสฺมิํ วตฺถุสฺมิํ กถญฺจ ภาสิตํฯ
วิสฺสชฺชนา – โกสเลสุ ภนฺเต อญฺญตรสฺมิํ วนสณฺเฑ อญฺญตรํ ภารทฺวาชโคตฺตํ พฺราหฺมณํ อารพฺภ ภาสิตํฯ อญฺญตโร ภนฺเต ภารทฺวาชโคตฺโต พฺราหฺมโณ โคเณ นฏฺเฐ ปริเยสนฺโต ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิฯ
‘‘น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, พลีพทฺทา จตุทฺทส;
อชฺชสฏฺฐิํ น ทิสฺสนฺติ, เตนายํ สมโณ สุขี;
น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, ติลาเขตฺตสฺมิ ปาปกา;
เอกปณฺณา ทุปณฺณา จ, เตนายํ สมโณ สุขีฯ
(เปยฺยาล)
น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, ปจฺจูสมฺหิ อิณายิกา;
เทถ เทถาติ โจเทนฺติ, เตนายํ สมโณ สุขี’’ติฯ
ตสฺมิํ ภนฺเต วตฺถุสฺมิํ–
น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, พลีพทฺทา จตุทฺทส;
อชฺชสฏฺฐิํ น ทิสฺสนฺติ, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขี;
น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, ติลาเขตฺตสฺมิ ปาปกา;
เอกปณฺณา ทุปณฺณา จ, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขีฯ
(เปยฺยาล)
น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, ปจฺจูสมฺหิ อิณายิกา;
เทถ เทถาติ โจเทนฺติ, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขีติฯ
เอวํ โข ภนฺเต ภควตา ภาสิตํฯ
(1)