ธนญฺชานีสุตฺต
ปุจฺฉา – พฺราหฺมณสํยุตฺเต อาวุโส ปฐมํ สํคีตํ ธนญฺชานีสุตฺตํ ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ กิสฺมิํ วตฺถุสฺมิํ กถญฺจ ภาสิตํฯ
วิสฺสชฺชนา – ราชคเห ภนฺเต ภารทฺวาชโคตฺตํ พฺราหฺมณํ อารพฺภ ภาสิตํฯ ภารทฺวาชโคตฺโต ภนฺเต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ อุปสงฺกมิตฺวา คาถาย อชฺฌภาสิฯ
‘‘กิํ สุ เฉตฺวา สุขํ เสติ,
กิํ สุ เฉตฺวา น โสจติ;
กิสฺสสฺสุ เอกธมฺมสฺส,
วธํ โรเจสิ โคตมา’’ติ–
ตสฺมิํ ภนฺเต วตฺถุสฺมิํ–
‘‘โกธํ เฉตฺวา สุขํ เสติ;
โกธํ เฉตฺวา น โสจติ;
โกธสฺส วิสมูลสฺส,
มธุรคฺคสฺส พฺราหฺมณ;
วธํ อริยา ปสํสนฺติ,
ตญฺหิ เฉตฺวา น โสจตี’’ติ;
เอวํ โข ภนฺเต ภควตา ภาสิตํฯ