กุณฺฑลิยสุตฺต

ปุจฺฉา – โพชฺฌงฺคสํยุตฺเต ปนาวุโส โปราณเกหิ ธมฺมสํคาหกมหาเถเรหิ ฉฏฺฐํ สํคีตํ กุณฺฑลิยสุตฺตํ ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ กิสฺมิํ วตฺถุสฺมิํ กถญฺจ ภาสิตํฯ

วิสฺสชฺชนา – สาเกเต ภนฺเต อญฺชนวเน มิคทาเย กุณฺฑลิยํ ปริพฺพาชกํ อารพฺภ ภาสิตํฯ กุณฺฑลิโย ภนฺเต ปริพฺพาชโก ภควนฺตํ อุปสงฺกมิตฺวา ‘‘อหมสฺมิ โภ โคตม อารามนิสฺสยี ปริสาวจโร, ตสฺส มยฺหํ โภ โคตม ปจฺฉาภตฺตํ ภุตฺตปาตราสสฺส อยมาจาโร โหติ อาราเมน อารามํ อุยฺยาเนน อุยฺยานํ อนุจงฺกมามิ อนุวิจรามิ, โส ตตฺถ ปสฺสามิ เอเก สมณพฺราหฺมเณ อิติวาทปฺปโมกฺขานิสํสญฺเจว กถํ กถนฺเต อุปารมฺภานิสํสญฺจ, ภวํ ปน โคตโม กิมานิสํโส วิหรตี’’ติ เอตํ วจนํ อโวจฯ