เขมาสุตฺต

ปุจฺฉา – อพฺยากตสํยุตฺเต ปนาวุโส โปราณเกหิ ธมฺมสํคาหก มหาเถเรหิ ปฐมํ สํคีตํ เขมาสุตฺตํ กตฺถ กํ อารพฺภ กิสฺมิํ วตฺถุสฺมิํ เกน กถญฺจ ภาสิตํฯ กถญฺจ ตํ ภควตาปิ ปุน ภาสิตํฯ

วิสฺสชฺชนา – อนฺตรา จ ภนฺเต สาวตฺถิํ อนฺตรา จ สาเกตํ โตรณวตฺถุสฺมิํ ปเทเส ราชานํ ปเสนทิํ โกสลํ อารพฺภ เขมาย ภิกฺขุนิยา ภาสิตํฯ ราชา ภนฺเต ปเสนทิ โกสโล เยน เขมา ภิกฺขุนี เตนุปสงฺกมิ, อุปสงฺกมิตฺวา อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิ, เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข ภนฺเต ราชา ปเสนทิโกสโล เขมํ ภิกฺขุนิํ เอตทโวจ ‘‘กิํ นุโข อยฺเย โหติ ตถาคโต ปรํมรณา’’ติฯ ตสฺมิํ ภนฺเต วตฺถุสฺมิํ ‘‘อพฺยากตํ โข เอตํ มหาราช ภควตา โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา’’ติ เอวมาทินา เขมาย ภิกฺขุนิยา ภาสิตํฯ ภควตา จ ภนฺเต อปเรน สมเยน รญฺญา ปเสนทิโกสเลน ปุฏฺเฐน เอวเมว ปุน ภาสิตํฯ