ปมาทวิหารีสุตฺต

ปุจฺฉา – ตตฺเถว อาวุโส จตุตฺถํ ปมาทวิหารีสุตฺตํ ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ ภาสิตํฯ

วิสฺสชฺชนา – สาวตฺถิยํ ภนฺเต สมฺพหุเล ภิกฺขู อารพฺภ ‘‘ปมาทวิหาริญฺจ โว ภิกฺขเว เทเสสฺสามิ อปฺปมาทวิหาริญฺจ, ตํ สุณาถฯ กถญฺจ ภิกฺขเว ปมาทวิหารี โหติฯ จกฺขุนฺทฺริยํ อสํวุตสฺส ภิกฺขเว วิหรโต จิตฺตํ พฺยาสิญฺจติ จกฺขุวิญฺเญยฺเยสุ รูเปสุ, ตสฺส พฺยาสิตฺตจิตฺตสฺส ปาโมชฺชํ น โหติ, ปาโมชฺเช อสติ ปีติ น โหติ, ปีติยา ปสฺสทฺธิ น โหติ, ปสฺสทฺธิยา อสติ ทุกฺขํ โหติ, ทุกฺขิโน จิตฺตํ น สมาธิยติ, อสมาหิ เต จิตฺเต ธมฺมา น ปาตุภวนฺติ, ธมฺมานํ อปาตุภาวา ปมาทวิหารีตฺเวว สงฺขํ คจฺฉตี’’ติ เอวมาทินา ภนฺเต ภควตา ภาสิตํฯ

โลกกามคุณวคฺค

ราหุโลวาทสุตฺต

ปุจฺฉา – โลกกามคุณวคฺเค อาวุโส อฏฺฐมํ ราหุโลวาทสุตฺตํ ภควตา กตฺถ กํ อารพฺภ กถญฺจ ภาสิตํฯ

วิสฺสชฺชนา – สาวตฺถิยํเยว ภนฺเต อายสฺมนฺตํ ราหุลํ อารพฺภ ‘‘ตํ กิํ มญฺญสิ ราหุล, จกฺขุ นิจฺจํ วา อนิจฺจํ วาติฯ อนิจฺจํ ภนฺเตฯ ยํ ปนานิจฺจํ, ทุกฺขํ วา ตํ สุขํวาติฯ ทุกฺขํ ภนฺเตฯ ยํ ปนานิจฺจํ ทุกฺขํ วิปริณามธมฺมํ กลฺลํ นุ ตํ สมนุปสฺสิตุํ ‘เอตํ มม, เอโสหมสฺมิ, เอโส เม อตฺตา’ติฯ โน เหตํ ภนฺเต’’ติ เอวมาทินา ภนฺเต ภควตา ภาสิตํฯ