นวสุตฺต

ปุจฺฉา – ภิกฺขุสํยุตฺเต อาวุโส ภควตา นวสุตฺตํ กตฺถ กํ อารพฺภ กถญฺจ ภาสิตํฯ

วิสฺสชฺชนา – สาวตฺถิยํ ภนฺเต อญฺญตรํ นวํ ภิกฺขุํ อารพฺภ ภาสิตํฯ อญฺญตโร ภนฺเต นโว ภิกฺขุ ปจฺฉาภตฺตํ ปิณฺฑปาตปฏิกฺกนฺโต วิหารํ ปวิสิตฺวา อปฺโปสุกฺโก ตุณฺหีภูโต สงฺกสายภิ, น ภิกฺขูนํ เวยฺยาวจฺจํ กโรติ จีวรการสมเย ตสฺมิํ ภนฺเต วตฺถุสฺมิํ ‘‘มา โข ตุมฺเห ภิกฺขเว เอตสฺส ภิกฺขุโน อุชฺฌายิตฺถา เอโส โข ภิกฺขเว ภิกฺขุ จตุนฺนํ ฌานานํ อาภิเจตสิกานํ ทิฏฺฐธมฺม สุขวิหารานํ นิกามลาภี อกิจฺฉลาภี อกสิรลาภี’’ติ เอวมาทินา ภควตา ภาสิตํฯ

อหมฺปิ โข ภนฺเต สกํ กิจฺจํ กโรมิ,

เอโส โข ภิกฺขเว ภิกฺขุ จตุนฺนํ ฌานานํ อาภิเจตสิกานํ ทิฏฺฐธมฺมสุขวิหารานํ นิกามลาภี อกิจฺฉลาภี อกสิรลาภี –

นยิทํ สิถิลมารพฺภ, นยิทํ อปฺเปน ถามสา;

นิพฺพานํ อธิคนฺตพฺพํ, สพฺพทุกฺขปฺปโมจนํ;

อยญฺจ ทหโร ภิกฺขุ, อยมุตฺตมปุริโส;

ธาเรติ อนฺติมํ เทหํ, เชตฺวา มารํ สวาหินิํ–

ขนฺธวคฺคสํยุตฺตปาฬิ

สํคายนสฺส ปุจฺฉา วิสฺสชฺชนา