ยถา จ กุสลธมฺเมสุ, อพฺยากตธมฺเมสุปิ เอเสว นโยฯ นิโรธนฺติ อสงฺขตธาตุํฯ อปฺปวตฺติภาโวติ โย นิโรธสฺส นิพฺพานสฺส ตณฺหาทิอปฺปวตฺติเหตุภาโว, ตํ ปหานนฺติ วุตฺตนฺติ อตฺโถฯ

กายกมฺมาทิสุทฺธิยาติ ปุพฺพภาคกายกมฺมวจีกมฺมอาชีวสุทฺธิยา ทูรตรูปนิสฺสยตํ อริยมคฺคสฺส ทสฺเสตีติ สมฺพนฺโธฯ ปญฺจงฺคิกํ…เป.… ปวตฺตตํ ทีเปติ, น ปน อริยมคฺคสฺส ปญฺจงฺคิกตฺตาติ อธิปฺปาโยฯ ญาปกนิทสฺสนนฺติ ญาปกภาวนิทสฺสนํ, เอเตน ‘‘วจนโต’’ติ อิทํ เหตุอตฺเถ นิสฺสกฺกวจนนฺติ ทสฺเสติฯ วจนโตติ วา อีทิสสฺส วจนสฺส สพฺภาวโตฯ ปฏิปทาย เอกเทโสปิ ปฏิปทา เอวาติ อตฺโถฯ นิทฺทิฏฺโฐ ธมฺมสงฺคาหเกหิ สงฺคายนวเสนฯ

ฌาเนหิ เทสนาปเวโส ‘‘โลกุตฺตรํ ฌานํ ภาเวตี’’ติ (ธ. ส. 277) ฌานสีเสน เทสนาวฯ ตถา ภาวนาปเวโสฯ ปาฬิคมนนฺติ ปาฬิปวตฺติ ปาฐเทสนาฯ ยถาวิชฺชมานธมฺมวเสนาติ ตสฺมิํ จิตฺตุปฺปาเท ลพฺภมานวิตกฺกาทิธมฺมวเสนฯ

อภิธมฺมภาชนียวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

3. ปญฺหปุจฺฉกวณฺณนา

[215] ตสฺสาติ สุตฺตนฺตภาชนียสฺสฯ เอวํ ปนาติ ‘‘อปิเจสา สมฺมาทิฏฺฐิ นาม ปุพฺพภาเค นานากฺขณา นานารมฺมณา’’ติอาทิปฺปกาเรนฯ เอวญฺจ กตฺวาติ โลกุตฺตรมคฺคสฺเสว มคฺคสจฺจภาวสฺส อธิปฺเปตตฺตาฯ เตนาติ เตน การเณน, อริยมคฺคสฺเสว อุทฺทิสิตฺวา นิทฺทิฏฺฐตฺตาติ อตฺโถฯ

ปญฺหปุจฺฉกวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

สจฺจวิภงฺควณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

5. อินฺทฺริยวิภงฺโค

1. อภิธมฺมภาชนียวณฺณนา