57. วสฺสวลาหกสุตฺตํ

[606] สาวตฺถินิทานํฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข โส ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ – ‘‘โก นุ โข, ภนฺเต, เหตุ, โก ปจฺจโย, เยเนกทา เทโว วสฺสตี’’ติ? ‘‘สนฺติ, ภิกฺขุ, วสฺสวลาหกา นาม เทวาฯ เตสํ ยทา เอวํ โหติ – ‘ยํนูน มยํ สกาย รติยา วเสยฺยามา’ติ, เตสํ ตํ เจโตปณิธิมนฺวาย เทโว วสฺสติฯ อยํ โข, ภิกฺขุ, เหตุ, อยํ ปจฺจโย, เยเนกทา เทโว วสฺสตี’’ติฯ สตฺตปญฺญาสมํฯ

สตฺตปญฺญาสสุตฺตนฺตํ นิฏฺฐิตํฯ

วลาหกสํยุตฺตํ สมตฺตํฯ

ตสฺสุทฺทานํ –

สุทฺธิกํ สุจริตญฺจ ทานูปการปญฺญาสํ;

สีตํ อุณฺหญฺจ อพฺภญฺจ วาตวสฺสวลาหกาติฯ