เมนู

10. คนฺธพฺพกายสํยุตฺตํ

1. สุทฺธิกสุตฺตํ

[438] เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม …เป.… ภควา เอตทโวจ – ‘‘คนฺธพฺพกายิเก โว, ภิกฺขเว, เทเว เทเสสฺสามิฯ ตํ สุณาถฯ กตมา จ, ภิกฺขเว, คนฺธพฺพกายิกา เทวา? สนฺติ, ภิกฺขเว, มูลคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ สนฺติ, ภิกฺขเว, สารคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ สนฺติ, ภิกฺขเว, เผคฺคุคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ สนฺติ, ภิกฺขเว, ตจคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ สนฺติ, ภิกฺขเว, ปปฏิกคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ สนฺติ, ภิกฺขเว, ปตฺตคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ สนฺติ, ภิกฺขเว, ปุปฺผคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ สนฺติ, ภิกฺขเว, ผลคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ สนฺติ, ภิกฺขเว, รสคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ สนฺติ, ภิกฺขเว, คนฺธคนฺเธ อธิวตฺถา เทวาฯ อิเม วุจฺจนฺติ, ภิกฺขเว, คนฺธพฺพกายิกา เทวา’’ติฯ ปฐมํฯ

2. สุจริตสุตฺตํ

[439] สาวตฺถินิทานํฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข โส ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ – ‘‘โก นุ โข, ภนฺเต, เหตุ, โก ปจฺจโย, เยน มิเธกจฺโจ กายสฺส เภทา ปรํ มรณา คนฺธพฺพกายิกานํ เทวานํ สหพฺยตํ อุปปชฺชตี’’ติ? ‘‘อิธ, ภิกฺขุ, เอกจฺโจ กาเยน สุจริตํ จรติ, วาจาย สุจริตํ จรติ, มนสา สุจริตํ จรติฯ ตสฺส สุตํ โหติ – ‘คนฺธพฺพกายิกา เทวา ทีฆายุกา วณฺณวนฺโต สุขพหุลา’ติฯ ตสฺส เอวํ โหติ – ‘อโห วตาหํ กายสฺส เภทา ปรํ มรณา คนฺธพฺพกายิกานํ เทวานํ สหพฺยตํ อุปปชฺเชยฺย’นฺติฯ โส กายสฺส เภทา ปรํ มรณา คนฺธพฺพกายิกานํ เทวานํ สหพฺยตํ อุปปชฺชติฯ อยํ โข, ภิกฺขุ , เหตุ, อยํ ปจฺจโย, เยน มิเธกจฺโจ กายสฺส เภทา ปรํ มรณา คนฺธพฺพกายิกานํ เทวานํ สหพฺยตํ อุปปชฺชตี’’ติฯ ทุติยํฯ