3. ภวเนตฺติสุตฺตํ

[162] สาวตฺถินิทานํฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อายสฺมา ราโธ ภควนฺตํ เอตทโวจ – ‘‘‘ภวเนตฺตินิโรโธ [ภวเนตฺติ (สี. สฺยา. กํ. ปี.)], ภวเนตฺตินิโรโธ’ติ [ภวเนตฺตีติ (สี. สฺยา. กํ.)], ภนฺเต, วุจฺจติฯ กตมา นุ โข, ภนฺเต, ภวเนตฺติ, กตโม ภวเนตฺตินิโรโธ’’ติ? ‘‘รูเป โข, ราธ, โย ฉนฺโท โย ราโค ยา นนฺที ยา ตณฺหา เย อุปยุปาทานา เจตโส อธิฏฺฐานาภินิเวสานุสยา – อยํ วุจฺจติ ภวเนตฺติฯ เตสํ นิโรโธ [นิโรธา (สี. สฺยา. กํ. ปี.)] ภวเนตฺตินิโรโธฯ เวทนาย… สญฺญาย… สงฺขาเรสุ … วิญฺญาเณ โย ฉนฺโท…เป.… อธิฏฺฐานาภินิเวสานุสยา – อยํ วุจฺจติ ภวเนตฺติฯ เตสํ นิโรโธ ภวเนตฺตินิโรโธ’’ติฯ ตติยํฯ

4. ปริญฺเญยฺยสุตฺตํ

[163] สาวตฺถินิทานํฯ อายสฺมา ราโธ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺนํ โข อายสฺมนฺตํ ราธํ ภควา เอตทโวจ –

‘‘ปริญฺเญยฺเย จ, ราธ, ธมฺเม เทเสสฺสามิ ปริญฺญญฺจ ปริญฺญาตาวิํ ปุคฺคลญฺจฯ ตํ สุณาหิ, สาธุกํ มนสิ กโรหิ; ภาสิสฺสามี’’ติฯ ‘‘เอวํ, ภนฺเต’’ติ โข อายสฺมา ราโธ ภควโต ปจฺจสฺโสสิฯ ภควา เอตทโวจ – ‘‘กตเม จ, ราธ, ปริญฺเญยฺยา ธมฺมา? รูปํ โข, ราธ, ปริญฺเญยฺโย ธมฺโม, เวทนา ปริญฺเญยฺโย ธมฺโม, สญฺญา ปริญฺเญยฺโย ธมฺโม, สงฺขารา ปริญฺเญยฺโย ธมฺโม, วิญฺญาณํ ปริญฺเญยฺโย ธมฺโมฯ อิเม วุจฺจนฺติ, ราธ, ปริญฺเญยฺยา ธมฺมาฯ กตมา จ, ราธ, ปริญฺญา? โย โข, ราธ, ราคกฺขโย โทสกฺขโย โมหกฺขโย – อยํ วุจฺจติ, ราธ, ปริญฺญาฯ กตโม จ, ราธ, ปริญฺญาตาวี ปุคฺคโล? ‘อรหา’ติสฺส วจนียํฯ ยฺวายํ อายสฺมา เอวํนาโม เอวํโคตฺโต – อยํ วุจฺจติ, ราธ, ปริญฺญาตาวี ปุคฺคโล’’ติฯ จตุตฺถํฯ