ฯ นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺสฯ

สํยุตฺตนิกาโย

ขนฺธวคฺโค

1. ขนฺธสํยุตฺตํ

1. นกุลปิตุวคฺโค

1. นกุลปิตุสุตฺตํ

[1] เอวํ เม สุตํ – เอกํ สมยํ ภควา ภคฺเคสุ วิหรติ สุสุมารคิเร [สุํสุมารคิเร (สี. สฺยา. กํ. ปี.)] เภสกฬาวเน มิคทาเยฯ อถ โข นกุลปิตา คหปติ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข นกุลปิตา คหปติ ภควนฺตํ เอตทโวจ –

‘‘อหมสฺมิ , ภนฺเต, ชิณฺโณ วุฑฺโฒ มหลฺลโก อทฺธคโต วโยอนุปฺปตฺโต อาตุรกาโย อภิกฺขณาตงฺโกฯ อนิจฺจทสฺสาวี โข ปนาหํ, ภนฺเต, ภควโต มโนภาวนียานญฺจ ภิกฺขูนํฯ โอวทตุ มํ, ภนฺเต, ภควา; อนุสาสตุ มํ, ภนฺเต, ภควา; ยํ มมสฺส ทีฆรตฺตํ หิตาย สุขายา’’ติฯ

‘‘เอวเมตํ, คหปติ, เอวเมตํ, คหปติ! อาตุโร หายํ, คหปติ, กาโย อณฺฑภูโต ปริโยนทฺโธฯ