11. นิมิตฺตสุตฺตวณฺณนา

[103] เอกาทสเม เยหิ ผลํ นิมียติ, อุปฺปชฺชนฏฺฐาเน ปกฺขิปมานํ วิย โหติ, ตานิ นิมิตฺตานิฯ เตนาห ‘‘ตีณิ การณานี’’ติฯ กาเลน กาลนฺติ เอตฺถ กาเลนาติ ภุมฺมตฺเถ กรณวจนํฯ กาลนฺติ จ อุปโยควจนนฺติ อาห ‘‘กาเล กาเล’’ติฯ มนสิ กาตพฺพาติ จิตฺเต กาตพฺพา, อุปฺปาเทตพฺพาติ อตฺโถฯ อุปลกฺขิตสมาธานากาโร สมาธิเยว อิธ สมาธินิมิตฺตนฺติ อาห ‘‘เอกคฺคตา หิ อิธ สมาธินิมิตฺตนฺติ วุตฺตา’’ติฯ ฐานํ ตํ จิตฺตํ โกสชฺชาย สํวตฺเตยฺยาติ เอตฺถ ฐานํ อตฺถีติ วจนเสโสฯ ตํ ภาวนาจิตฺตํ โกสชฺชาย สํวตฺเตยฺย, ตสฺส สํวตฺตนสฺส การณํ อตฺถีติ อตฺโถฯ ตํ วา มนสิกรณํ จิตฺตํ โกสชฺชาย สํวตฺเตยฺย, เอตสฺส ฐานํ การณํ อตฺถีติ อตฺโถฯ เตนาห ‘‘การณํ วิชฺชตี’’ติอาทิฯ ญาณชวนฺติ สงฺขาเรสุ อนิจฺจาทิวเสน ปวตฺตมานํ ปญฺญาชวํฯ

ยํ กิญฺจิ สุวณฺณตาปนโยคฺคองฺคารภาชนํ อิธ ‘‘อุกฺกา’’ติ อธิปฺเปตนฺติ อาห ‘‘องฺคารกปลฺล’’นฺติฯ สชฺเชยฺยาติ ยถา ตตฺถ ปกฺขิตฺตํ สุวณฺณํ ตปฺปติ, เอวํ ปฏิยาทิเยยฺยฯ อาลิมฺเปยฺยาติ อาทิเยยฺย, ชเลยฺยาติ อตฺโถฯ เตนาห ‘‘ตตฺถ องฺคาเร…เป.… คาหาเปยฺยา’’ติฯ มูสาย วา ปกฺขิเปยฺยาติ ตตฺตเก วา ปกฺขิเปยฺยฯ อุปธาเรตีติ สลฺลกฺเขติฯ

นิมิตฺตสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

โลณกปลฺลวคฺควณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

ทุติยปณฺณาสกํ นิฏฺฐิตํฯ

3. ตติยปณฺณาสกํ