11. สิงฺคาลสุตฺตํ

[233] สาวตฺถิยํ วิหรติ…เป.… ‘‘อสฺสุตฺถ โน ตุมฺเห, ภิกฺขเว, รตฺติยา ปจฺจูสสมยํ ชรสิงฺคาลสฺส วสฺสมานสฺสา’’ติ? ‘‘เอวํ, ภนฺเต’’ฯ ‘‘เอโส โข, ภิกฺขเว, ชรสิงฺคาโล อุกฺกณฺฑเกน นาม โรคชาเตน ผุฏฺโฐฯ โส เยน เยน อิจฺฉติ เตน เตน คจฺฉติ; ยตฺถ ยตฺถ อิจฺฉติ ตตฺถ ตตฺถ ติฏฺฐติ; ยตฺถ ยตฺถ อิจฺฉติ ตตฺถ ตตฺถ นิสีทติ; ยตฺถ ยตฺถ อิจฺฉติ ตตฺถ ตตฺถ นิปชฺชติ; สีตโกปิ นํ วาโต อุปวายติฯ สาธุ ขฺวสฺส, ภิกฺขเว, ยํ อิเธกจฺโจ สกฺยปุตฺติยปฏิญฺโญ เอวรูปมฺปิ อตฺตภาวปฏิลาภํ ปฏิสํเวทิเยถฯ ตสฺมาติห, ภิกฺขเว , เอวํ สิกฺขิตพฺพํ – ‘อปฺปมตฺตา วิหริสฺสามา’ติฯ เอวญฺหิ โว, ภิกฺขเว, สิกฺขิตพฺพ’’นฺติฯ เอกาทสมํฯ

12. ทุติยสิงฺคาลสุตฺตํ

[234] สาวตฺถิยํ วิหรติ…เป.… ‘‘อสฺสุตฺถ โน ตุมฺเห, ภิกฺขเว, รตฺติยา ปจฺจูสสมยํ ชรสิงฺคาลสฺส วสฺสมานสฺสา’’ติ? ‘‘เอวํ, ภนฺเต’’ฯ ‘‘สิยา โข, ภิกฺขเว, ตสฺมิํ ชรสิงฺคาเล ยา กาจิ กตญฺญุตา กตเวทิตา, น ตฺเวว อิเธกจฺเจ สกฺยปุตฺติยปฏิญฺเญ สิยา ยา กาจิ กตญฺญุตา กตเวทิตาฯ ตสฺมาติห, ภิกฺขเว, เอวํ สิกฺขิตพฺพํ – ‘กตญฺญุโน ภวิสฺสาม กตเวทิโน; น จ โน [น จ โนติ อิทํ สี. ปี. โปตฺถเกสุ นตฺถิ] อมฺเหสุ อปฺปกมฺปิ กตํ นสฺสิสฺสตี’ติ [มา นสฺสิสฺสตีติ (สี. ปี.), วินสฺสิสฺสตีติ (สฺยา. กํ.)]ฯ เอวญฺหิ โว, ภิกฺขเว, สิกฺขิตพฺพ’’นฺติฯ ทฺวาทสมํฯ

โอปมฺมสํยุตฺตํ สมตฺตํฯ

ตสฺสุทฺทานํ –

กูฏํ นขสิขํ กุลํ, โอกฺขา สตฺติ ธนุคฺคโห;

อาณิ กลิงฺคโร นาโค, พิฬาโร ทฺเว สิงฺคาลกาติฯ