3. อจริํสุตฺตํ

[116] สาวตฺถิยํ วิหรติ…เป.… ‘‘ปถวีธาตุยาหํ, ภิกฺขเว, อสฺสาทปริเยสนํ อจริํ, โย ปถวีธาตุยา อสฺสาโท ตทชฺฌคมํ, ยาวตา ปถวีธาตุยา อสฺสาโท ปญฺญาย เม โส สุทิฏฺโฐฯ ปถวีธาตุยาหํ, ภิกฺขเว, อาทีนวปริเยสนํ อจริํ, โย ปถวีธาตุยา อาทีนโว ตทชฺฌคมํ , ยาวตา ปถวีธาตุยา อาทีนโว ปญฺญาย เม โส สุทิฏฺโฐฯ ปถวีธาตุยาหํ, ภิกฺขเว, นิสฺสรณปริเยสนํ อจริํ, ยํ ปถวีธาตุยา นิสฺสรณํ ตทชฺฌคมํ, ยาวตา ปถวีธาตุยา นิสฺสรณํ ปญฺญาย เม ตํ สุทิฏฺฐํ’’ฯ

‘‘อาโปธาตุยาหํ, ภิกฺขเว…เป.… เตโชธาตุยาหํ, ภิกฺขเว… วาโยธาตุยาหํ, ภิกฺขเว, อสฺสาทปริเยสนํ อจริํ, โย วาโยธาตุยา อสฺสาโท ตทชฺฌคมํ, ยาวตา วาโยธาตุยา อสฺสาโท ปญฺญาย เม โส สุทิฏฺโฐฯ วาโยธาตุยาหํ, ภิกฺขเว, อาทีนวปริเยสนํ อจริํ, โย วาโยธาตุยา อาทีนโว ตทชฺฌคมํ, ยาวตา วาโยธาตุยา อาทีนโว ปญฺญาย เม โส สุทิฏฺโฐฯ วาโยธาตุยาหํ, ภิกฺขเว, นิสฺสรณปริเยสนํ อจริํ, ยํ วาโยธาตุยา นิสฺสรณํ ตทชฺฌคมํ, ยาวตา วาโยธาตุยา นิสฺสรณํ ปญฺญาย เม ตํ สุทิฏฺฐํฯ

‘‘ยาวกีวญฺจาหํ, ภิกฺขเว, อิมาสํ จตุนฺนํ ธาตูนํ อสฺสาทญฺจ อสฺสาทโต อาทีนวญฺจ อาทีนวโต นิสฺสรณญฺจ นิสฺสรณโต ยถาภูตํ น อพฺภญฺญาสิํ, เนว ตาวาหํ, ภิกฺขเว, สเทวเก โลเก สมารเก สพฺรหฺมเก สสฺสมณพฺราหฺมณิยา ปชาย สเทวมนุสฺสาย อนุตฺตรํ สมฺมาสมฺโพธิํ อภิสมฺพุทฺโธติ ปจฺจญฺญาสิํฯ

‘‘ยโต จ ขฺวาหํ, ภิกฺขเว, อิมาสํ จตุนฺนํ ธาตูนํ อสฺสาทญฺจ อสฺสาทโต อาทีนวญฺจ อาทีนวโต นิสฺสรณญฺจ นิสฺสรณโต ยถาภูตํ อพฺภญฺญาสิํ, อถาหํ, ภิกฺขเว, สเทวเก โลเก สมารเก สพฺรหฺมเก สสฺสมณพฺราหฺมณิยา ปชาย สเทวมนุสฺสาย อนุตฺตรํ สมฺมาสมฺโพธิํ อภิสมฺพุทฺโธติ ปจฺจญฺญาสิํฯ ญาณญฺจ ปน เม ทสฺสนํ อุทปาทิ – ‘อกุปฺปา เม วิมุตฺติ, อยมนฺติมา ชาติ, นตฺถิ ทานิ ปุนพฺภโว’’’ติฯ ตติยํฯ