6. จาริตฺตสิกฺขาปทํ

[294] ฉฏฺเฐ กสฺมา เตหิ ‘‘เทถาวุโส ภตฺต’’นฺติ วุตฺตํ, นนุ ภิกฺขูนํ เอวํ วตฺตุํ น วฏฺฏตีติ อาห ‘‘เอตฺถ ตํ กิรา’’ติอาทิฯ ตสฺมาติ ยสฺมา อภิหฏํ อโหสิ, ตสฺมาฯ

[295] อิทํ ปน วจนํ อาหาติ สมฺพนฺโธฯ ปสาทญฺญถตฺตนฺติ ปสาทสฺส อญฺเญนากาเรน ภาโวฯ นนฺติ ขาทนียํฯ ‘‘คเหตฺวา อาคมํสู’’ติอิมินา ‘‘อุสฺสาริยิตฺถา’’ติ เอตฺถ อุการสฺส อุคฺคหตฺถตญฺจ สรธาตุสฺส คตฺยตฺถตญฺจ อชฺชตนิญุํวิภตฺติยา ตฺถตฺตญฺจ ทสฺเสติ, อุคฺคเหตฺวา สาริํสุ อคมํสูติ อตฺโถฯ

[298] ยตฺถาติ ยสฺมิํ ฐาเนฯ ฐิตสฺส ภิกฺขุโน จิตฺตํ อุปฺปนฺนนฺติ โยชนาฯ ตโตติ จิตฺตุปฺปนฺนโตฯ ยนฺติ ภิกฺขุํฯ ปกติวจเนนาติ อุจฺจาสทฺทมกตฺวา ปวตฺเตน สภาววจเนนฯ อนฺโตวิหาเรติ วจนสฺส อติสมฺพาธตฺตา อยุตฺตภาวํ มญฺญมาโน อาห ‘‘อปิ จ อนฺโตอุปจารสีมายา’’ติฯ

[302] คามสฺส อนฺตเร อาราโม ติฏฺฐตีติ อนฺตราราโม วิหาโร, ตํ คจฺฉตีติ ทสฺเสนฺโต อาห ‘‘อนฺโตคาเม’’ติอาทีติฯ ฉฏฺฐํฯ