8. จีวรกฺขนฺธโก

ชีวกวตฺถุกถาทิวณฺณนา

[329] จีวรกฺขนฺธเก กมฺมวิปากนฺติ กมฺมปจฺจยอุตุจิตฺตาหารสมุฏฺฐิตํ อปฺปฏิพาหิยโรคํ สนฺธาย วุตฺตํ กมฺมชสฺส โรคสฺส อภาวาฯ

[330] ปาฬิยํ สํยมสฺสาติ สงฺคหณสฺสฯ อวิสชฺชนสฺสาติ อตฺโถ ‘‘โย สํยโม โส วินาโส’’ติอาทีสุ (เป. ว. 237) วิยฯ เอตสฺส สํยมสฺส ผลํ อุปชานามาติ โยชนาฯ ตเมว ผลํ ทสฺเสนฺตี อาห ‘‘วรเมตํ…เป.… อาสิตฺต’’นฺติฯ เกจิ ปน ‘‘สํยมสฺสาติ อานิสํสสฺส, อุปโยคตฺเถ เจตํ สามิวจน’’นฺติ (สารตฺถ. ฏี. มหาวคฺค 3.329-330) อตฺถํ วทนฺติฯ

[336] อุสฺสนฺนโทโสติ สญฺชาตปิตฺตาทิโทโสฯ สพฺพตฺถาติ สกลสรีเรฯ

[337] มหาปิฏฺฐิยโกชวนฺติ หตฺถิปิฏฺฐิยํ อตฺถริตพฺพตาย ‘‘มหาปิฏฺฐิย’’นฺติ ลทฺธสมญฺญํ อุณฺณามยตฺถรณํฯ

[338-9] อุปฑฺฒกาสินํ ขมมานนฺติ อฑฺฒกาสิอคฺฆนกํฯ ปาฬิยํ กิํ นุ โขติ กตมํ นุ โขฯ

[340-342] อุปจาเรติ สุสานสฺส อาสนฺเน ปเทเสฯ ฉฑฺเฑตฺวา คตาติ กิญฺจิ อวตฺวา เอว ฉฑฺเฑตฺวา คตา, เอเตน ‘‘ภิกฺขู คณฺหนฺตู’’ติ ฉฑฺฑิเต เอว อกามา ภาคทานํ วิหิตํ, เกวลํ ฉฑฺฑิเต ปน กติกาย อสติ เอกโต พหูสุ ปวิฏฺเฐสุ เยน คหิตํ, เตน อกามภาโค น ทาตพฺโพติ ทสฺเสติฯ สมานา ทิสา ปุรตฺถิมาทิเภทา เอเตสนฺติ สทิสาติ อาห ‘‘เอกทิสาย วา โอกฺกมิํสู’’ติฯ ธุรวิหารฏฺฐาเนติ วิหารสฺส สมฺมุขฏฺฐาเนฯ

ชีวกวตฺถุกถาทิวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ